Φεύγω
Αντώνης Βαρδής,
Χαρούλα Αλεξίου

Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.

Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω.

Beni unutma
 


Bugün dağıldım, bugün yoktum.
Ömrüm dedim, kat izlerin hep.
Ömrüm, ömrüm yokluğun.

Bugün siyahtım, bugün bıktım
Ömrüm dedim kül izlerin hep.
Ömrüm, baş ucunda unuttun.

Yoksun, yoksun yanımda.
Geçecek demiştin ya,
Geçmedi duruyor hala.

Yoksun, yoksun yanımda.
Bu puslu kalanlarda,
Yoksun yanımda.

Unutma, Beni Unutma.


Bugün pustum, Bugün korktum.
Ömrüm dedin son sözlerin hep
Ömrüm, ömrüm yokluğun.

Bugün üveydim, bugün kıştım.
Ömrüm dedim sen istedin hep,
Ömrüm, sen vuruldun.

Yoksun...
 

Durma Yağmur Durma
 


Zaten ıslağım Boğaz'ın ortasında
Yaşlarım gizleniyor damlalarında
Durma yağmur,durma

Cilalanıyor ruhum İstanbul sağanağında
Damlalar karışmış elmacıklarıma
Durma yağmur,durma

Okunmuyor adı artık yıldızlarda
"Ayrılık" yazıyor arkası yarınlarda
Sorma bana,sen de onu sorma

Sorma,sorma doldur Boğaziçi'ni
Sen doldur;ben içerim,efkârımla kana kana

Durma,durma doldur Boğaziçi'ni
Sen doldur;ben içerim,yalanlara kana kana

Durma,canım cayır cayır yanıyor
Söndür yalvarırım
Durma,ne olur durma

Durma,yağmur durma
Sorma,sen de onu sorma...
 

Many thanks to Fahri Ozcomert.